ခေတ်သစ်ဘောလုံးလောကမှာ အသင်းကြီးတွေဟာ အောင်မြင်မှုရဖို့အတွက် ငွေကြေးအမြောက်အများသုံးပြီး ထိပ်တန်းကစားသမားတွေကို ဝယ်ယူလေ့ရှိကြပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ၁၉၉၀ ပြည့်လွန်နှစ်တွေမှာတော့ မန်ချက်စတာ ယူနိုက်တက် ဟာ အဲဒီလို မလုပ်ဘဲ ကိုယ်ပိုင် လူငယ်အကယ်ဒမီကနေ ထွက်ပေါ်လာတဲ့ ကစားသမားတွေနဲ့ ဥရောပဘောလုံးလောကကို စိုးမိုးခဲ့ပါတယ်။ ဒီလူငယ်အုပ်စုကို 'Class of '92' လို့ ခေါ်ဆိုခဲ့ပြီး သူတို့ရဲ့ ဒဏ္ဍာရီဟာ ဘောလုံးသမိုင်းမှာ ထာဝရရှင်သန်နေပါတယ်။ ယူနိုက်တက် ဟာ ၁၉၉၂ ခုနှစ် အက်ဖ်အေ လူငယ်ဖလား (FA Youth Cup) ကို ဝင်ရောက်ယှဉ်ပြိုင်ခဲ့ပြီး အဲဒီပြိုင်ပွဲမှာ ရိုင်ယန် ဂစ် (Ryan Giggs)၊ ဒေးဗစ် ဘက်ခမ်း (David Beckham)၊ ပေါလ် စခိုး (Paul Scholes)၊ နစ်ကီ ဘတ် (Nicky Butt) နဲ့ ဂယ်ရီ နဗီးလ် (Gary Neville)၊ ဖီးလ် နဗီးလ် (Phil Neville) ညီအစ်ကိုတို့လို အရည်အချင်းရှိတဲ့ ကစားသမားတွေကို ပေါ်ထွက်စေခဲ့ပါတယ်။ သူတို့ရဲ့ စွမ်းရည်တွေကို အသိအမှတ်ပြုပြီးနောက် ဆာ အဲလက်စ် ဖာဂူဆန် (Sir Alex Ferguson) ဟာ သူတို့ကို အသင်းကြီးဆီ ခေါ်ယူဖို့ အခွင့်အရေး ပေးခဲ့ပါတယ်။ အဲဒီအချိန်က မီဒီယာတွေနဲ့ ပရိသတ်တွေက "ကလေးတွေနဲ့တော့ ဘာမှနိုင်မှာမဟုတ်ဘူး" လို့ ဝေဖန်ခဲ့ကြပေမယ့် ဆာ အဲလက်စ် ဟာ သူတို့ရဲ့ အရည်အချင်းကို အပြည့်အဝ ယုံကြည်ခဲ့ပါတယ်။ ဒီလူငယ်တွေဟာ တစ်ဦးချင်းစီမှာ မတူညီတဲ့ ထူးခြားတဲ့ စွမ်းရည်တွေ ရှိကြပြီး အသင်းကြီးရဲ့ အဓိက အင်အားဖြစ်လာခဲ့ပါတယ်။ ရိုင်ယန် ဂစ်: ဘယ်ခြမ်းတောင်ပံမှာ သူ့ရဲ့ အံ့မခန်း ဘောလုံးထိန်းချုပ်နိုင်မှုနဲ့ မြန်နှုန်းတွေကြောင့် ပြိုင်ဘက် ခံစစ်တွေကို အမြဲတမ်း ဒုက္ခပေးနိုင်ခဲ့ပါတယ်။ ဒေးဗစ် ဘက်ခမ်း: ကမ္ဘာ့အကျော်ကြားဆုံး ဘောလုံးသမားတစ်ဦးဖြစ်ပြီး သူ့ရဲ့ ဖြတ်တင်ဘောတွေ၊ ဖရီးကစ်တွေနဲ့ တိကျတဲ့ ပေးပို့မှုတွေဟာ ပြိုင်ဘက်တွေကို အမြဲတမ်း ခြိမ်းခြောက်နေခဲ့ပါတယ်။ ပေါလ် စခိုး: အလယ်တန်းမှာ ဘောလုံးကို ထိန်းချုပ်ပြီး ကစားကွက်ကို ဖန်တီးပေးနိုင်တဲ့ ဉာဏ်ကြီးရှင် ကစားသမားပါ။ နစ်ကီ ဘတ်: အလယ်တန်းမှာ စွမ်းအင်အပြည့်နဲ့ ပြင်းထန်တဲ့ ဖိအားပေးမှုတွေကို ပြုလုပ်နိုင်ပြီး အသင်းအတွက် မရှိမဖြစ်တဲ့ ကစားသမားဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။ ဂယ်ရီ နဗီးလ်နှင့် ဖီးလ် နဗီးလ်: ခံစစ်ပိုင်းကို ခိုင်မာအောင် တည်ဆောက်ခဲ့ပြီး ယူနိုက်တက် စိတ်ဓာတ်ကို အပြည့်အဝ ပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့ အသင်းခေါင်းဆောင်ကောင်းများ ဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။ Class of '92 ဟာ ၁၉၉၉ ခုနှစ်က သမိုင်းဝင် ထရက်ဘယ် (Treble) ဆုကို ဆွတ်ခူးနိုင်ခဲ့တဲ့ အသင်းရဲ့ အဓိက အစိတ်အပိုင်းဖြစ်ခဲ့ပြီး ဆယ်စုနှစ်တစ်ခုကျော် ပရီးမီးယားလိဂ် ကို ကြီးစိုးနိုင်ခဲ့ပါတယ်။ ဒီလိုမျိုး ကိုယ်ပိုင်အကယ်ဒမီကနေ ကမ္ဘာ့အဆင့်မီ ကစားသမားများစွာကို တစ်ချိန်တည်း မွေးထုတ်နိုင်ပြီး သူတို့ဟာ အသင်းရဲ့ အဓိကအင်အားအဖြစ် တည်ရှိနေတာဟာ ခေတ်သစ် ဘောလုံးလောကမှာ အလွန်ရှားပါးတဲ့ ဖြစ်ရပ်တစ်ခုပါ။ Class of '92 ရဲ့ အောင်မြင်မှုက ငွေကြေးအင်အားထက် လူငယ်ကစားသမားတွေကို ယုံကြည်မှုထားပြီး ကောင်းမွန်စွာ ပြုစုပျိုးထောင်ဖို့ ဘယ်လောက်အရေးကြီးတယ်ဆိုတာကို သက်သေပြခဲ့ပါတယ်။ သူတို့ရဲ့ အမွေအနှစ်ဟာ ကလပ်အသင်းတွေအတွက် လူငယ်ဖွံ့ဖြိုးရေးရဲ့ အရေးပါမှုကို ဖော်ပြနေပြီး ဘောလုံးလောကမှာ ထာဝရဂန္ထဝင် အဖြစ် ကျန်ရှိနေမှာပဲ ဖြစ်ပါတယ်။